محمود نژاد - عاشورا 91

نظرات 1 + ارسال نظر

اینو درج کن خیلیا ندارن و میخوانش دوشنبه 13 آذر 1391 ساعت 11:26 ب.ظ

سینه ام لبریز از احساس شد+ بر زبانم ذکر یا عباس شد
گوش کن توصیف خیرالناس را+ شرح میدان داری عباس را
تشنگی تاب از توان ها برده بو+د کربلا یک دشت دل آزارده بود
درحصار فتنه بود آل علی+ یک جهان آشفته بود آل علی
رود در چنگال جهل جاهلان +راه شط بستند بر دریادلان
آب را بی آبرو می خواستند+ وز جهالت فتنه می آراستند
العطش تا عرش اعلا رفته بود+ ناله تا اوج ثریا رفته بود
نعره زد یک پاره از دل شیر حق +از نیام آمد برون شمشیر حق
دل پریشان ماه زیبای حسین+ خویش را انداخت بر پای حسین
کای مرا روح روان روحم روان +شد زجسم از ناله های کودکان
ساقی ام اما تهی مشکم ز آب+ پیش کام کودکانم بی جواب
اذن میدان ده که صبرم پر کشید+ ساقی ات جام بلا را سر کشید
تا که بگرفت اذن میدان با شتاب+ پر زنان شد سوی میدان چون عقاب
تا برد بر تشنگان آب حیات رفت+ و مأوا کرد نهر فرات
کام مشک تشنه را سیراب کرد+ رود را از تشنگی بی تاب کرد
خود برون شد تشنه زان پهنای آب+ داد درس عشق این بوتراب
چون جدا شد از فرات آن رادمرد+ دید خصم آماده از بهر بزد
نعره هل مبارز چون کشید+ یک نفر زان جمله گِرد خود ندید
لرزه بر اندام دونان چون فتاد+ ترس بر جان زبونان چون فتاد
خصم تاب جنگ رو در رو نداشت زین جهت تخم فریب و حیله کاشت
همچون گرگان حلقه گردش ساختند جمع گشتند و بسویش تاختند
ساقی همچون ذوالفقار بوتراب خنجر و شمشیر می زد تا عتاب
در نگاهش هیبت کرار بود زیر تیغش کشته ها بسیار بود
سینه ام لبریس از احساش شد/ بر زبانم ذکر یا عباش شد
از یسار و یمین می کرد جنگ شد فرو ناگه به چشمانش خدنگ
بوسه زد تیر دگر بر مشک خانه امید ساقی شد خراب
آمد اما در زمان بازگشت ناله بر می خاست از هر سوی دشت
ساقی آمد غرق در خون مست مست داده در راه وصال از دست دست
واژگون با رخ فتاد از صدر زین آسمان افتاد بر روی زمین
شاه بیت شعر خونبار حسین چشم بر خون بسته بر راه حسین
زاده زهرا بشد آسیمه سر گفت از هجر تو بشکست این کمر
من به قربان لب خشکیده ات از چه در خون است هر دو سینه ات
کیست بعد از تو مرا یاری کند وین سپاهم را علمداری کند