به استقبال محرم

 واحد "شام عاشورا" - شب عاشورا سال ۱۳۸۰ 

 
» واحد : شام عاشورا » مداح : حاج مصطفی گراشی » آهنگ : عبدالحسین خرمایی » شاعر : محمود موجی » تاریخ : ۱۳۸۰ شام عاشورا نوایی جانفزا دارد حسین ذکر جانبازی میان خیمه ها دارد حسین در میان جمع یاران در شب آشوب خون بر زبانش جاری اسرار خدا دارد حسین کای عزیزان، هرکه می خواهد جدا گردد زمن چونکه فردایی پر از رنج و بلا دارد حسین این همه شمشیر و خنجر تشنه خون منند اینچنین یک دشت دشمن در قفا دارد حسین دشمن جان منند این کوفیان بی حیا دردها در دل زجور اشقیا دارد حسین گریه و افغان یاران شد به پا زین ماجرا پیش چشمش صحنه ای اوج وفا دارد حسین سینه سینه غم ز یاران دیده دیده سیل اشک خیمه خیمه ناله ها در کربلا دارد حسین بیعت خونین یاران اینچنین تکرار شد بهر ماندن گرد خود صد التجا دارد حسین آخرین شامی است امشب در زمین کربلا کاینچنین تا صبحدم بر لب دعا دارد حسین می کشد امشب میان سینه قاسم راز مهر بر مشامش بوی عطر مجتبی دارد حسین خواند امشب دم به دم لالایی غمگین رباب چون که فردا غنچه ای خونین ردا دارد حسین مضطرب از صبح فردا کودکان تشنه لب دختری شوریده امشب در نوا دارد حسین می تراود از رخ عباس و اکبر موج نور گوییا تفسیر والشمس والضحی دارد حسین در میان سوز تب می سوزد عابد تا سحر شمع سوزانی به حسرت مبتلا دارد حسین اشکبار امشب ز ماتم دیدگان زینب است بهر فردایی که غم در نینوا دارد حسین تا کند آرام امشب خواهر غمدیده را برلب خود باز اسرار خدا دارد حسین صبر باید زینبا ای یادگار مادرم چونکه فردا از ستم ها ماجرا دارد حسین زینبم فردا تحمل بایدت حتی اگر از ستم بر سینه شمر بی حیا دارد حسین کن به تن تنپوش صبر آندم که از جور و جفا بر تن صد چاک خود از خون قبا دارد حسین صبر باید خواهرا آندم که آیات خدا با سر از تن جدا بر نیزه ها دارد حسین می رسد آن ظهر دردآلود تاریخ الم خطبه های آتشین در کربلا دارد حسین رو به میدان کرد و دشمن را به خاک و خون کشید چون به دستش ذوالفقار مرتضی دارد حسین گفت در آغوش گیریدم همه شمشیرها تا بماند دین به مرگ خود رضا دارد حسین خون خود را مایه ابقاء دین حق نمود چون نشان از جهد ختم الأنبیاء دارد حسین نیست تنها در زمین "موجی" عزای شاه دین بل میان عرش هم اینک عزا دارد حسین  

واحد "صبح عاشورا" - امیر گوهر شناس 

» واحد : صبح عاشورا » مداح : امیر گوهرشناس » آهنگ : عبدالحسین خرمایی » شاعر : محمود موجی » تاریخ : ۱۳۸۲ صبح عاشورا دمید و شد جهان در اضطراب از غم و اندوه و درد اهل بیت بوتراب کربلا غرق پریشانی شد و بی تاب شد بر حسین و اهل بیتش ذره ذره آب شد شاه دین رو کرد بر آن خفتگان بی خبر اندکی شاید نهد بر جمع گمراها اثر بانگ زد فریاد هل من ناصر آن سالاردین از ندایش آسمان لرزید و صحرا شد حزین حر پریشان شد از آن آوای فرزند رسول در تزلزل گشت و شد شرمنده روی بتول شد برون از آن سراب لشکر ابن زیاد گام در وادی سرسبز رسول الله نهاد در درونش جویبار نور جاری گشته بود پای تا سر آن وجودش غرق یاری گشته بود آمد و انداخت او خود را به پای شاه دین گفت از حر کن قبول این توبه ای نور یقین من پشیمان آمدم اما پریشانم مکن تا قیامت شرمسار عرش رحمانم مکن من رها کردم امیری و گدایی طالبم زین گدایی در دو عالم پادشاهی طالبم سوخت این جانم از آن فریاد هل من ناصرت بگذر از من تا که حر گردد در این ره یاورت من پریشان کردم از خود جمله احباب را قطع کردم بر تو و بر کودکانت آب را شرم دارم وا کنم این چشم در چشمان تو رخصتم ده سر گذارم در دل دامان تو بهر او سالار دین آغوش خود را وا نمود دیده ها از اشک همچون وسعت دریا نمود غرق در لطف و کرم بنمود آن برگشته را داد سامان آن سراسر واله سرگشته را کای ز ره برگشته من هم می کشیدم انتظار تا کنی یاری مرا در گاه رزم و کارزار خیز درس توبه را با خیزشت تکمیل کن خویش را تا روز محشر در جهان تمثیل کن شد سبکبار و به جنگ کوفیان تعجیل کرد در رجزهایش ز آل الله چنین تجلیل کرد بازگشتم من به آغوش حسین ای قوم کین شستم این تن را به دریای زلال شاه دین بهر جانبازی به راه حق کنون آماده ام من به فرزندان زهرا دین و دل را داده ام این بگفت و خویشتن را زد به جمع دشمنان در نبرد آمد عقاب آسا بر آن اهریمنان عشق بازی کرد در امواج دریای بلا در میان موج خون پهن دشت کربلا تا که افتاد آن یل نام آور کرببلا جان فدا بنمود در همراهی اهل ولا گفت بر بالینش آن سالار دین با سوز و درد سیره و نامت به هم آمیخت ای آزاده مرد بارالها توبه ای حر گونه بر ما کن عطا کن قبول از جمع مشتاقان حضرت این عزا گوشه چشمی به "موجی" کن تو از راه کرم کن شفیعش در قیامت جمله اهل حرم

واحد "رود یکسر ناله" - ایمان میرشکاری 

» واحد : ایام محرم (مربوط به حضرت عباس) » مداح : ایمان میرشکاری » آهنگ : هادی محمودی فرد » شاعر : احمد عزیزی » تاریخ : ۱۳79 رود، یک سر ناله مرغ هواست روز، تاریکست و عالم نینواست پاسبان چادر احساس نیست در کنار خیمه ها عباس نیست رفته تا از شط خون آب آورد جرعه ای از اشک مهتاب آورد مثل جسمی در پی جان منتظر خیمه ها باز است و طفلان منتظر اشک تنها قطره های آبشان قتل عام تشنگی ها خوابشان روح مریم، عطر پاک یاس کو عمه زینب، پس عمو عباس کو ای عطش زاران تف ما تشنه ایم ای فرات بی طرف ما تشنه ایم دورتر، نزدیک ساحل همهمه ست چشم طفلان مثل نهر علقمه ست آسمان از ابر محزون می چکد مثل مشک پاره ای خون می چکد وَه چه ظلمی نیزه داران می کنند عاشقی را نیزه باران می کنند عشق، عباس است و عالم مشک او چشمه یعنی آبروی اشک او عرش بر روی زمین افتاده است حیدر ثانی ز زین افتاده است آه، پشت عشق پشت زین شکست زین مصیبت پشت شاه دین شکست مثل بغضی در گلو آمد حسین یا اخا عباس گو آمد حسین آمدم سویت اخا جان آمدم دستهایت را به قربان آمدم قطع شد دست علمدار رشید چون کنم از دست تو قطع امید آه دیگر پرده بر یکسو فتاد دست عشق است این که از بازو فتاد باز مظلومیت حیدر ببین یک ابوالفضل است و یک لشکر ببین اندک اندک تیر باران می شود آسمان گرد سواران می شود شاه ناگه کشتی تشویش شد غرق بحر گفتگو با خویش شد یاد طفلان یاد زینب یک طرف یاد شاه تشنه مشرب یک طرف کاش می شد اشک خود را آب کرد کودکان گریه را سیراب کرد کاش می شد دیده من جامشان اشک خود می ریختم در کامشان ای فلک مرغان کوثر تشنه اند پردگی های پیمبر تشنه اند نعش اکبر چاک چاک افتاده است زینب کبری به خاک افتاده است شیون زینب پر از داغ دل است قلب عالم مثل مرغ بسمِل است می رود نالان و بر سر می زند مثل مرغ عشق پرپر می زند سر جدا پیکر جدا افتاده است بر زمین نعش خدا افتاده است عشق شیون می کند روی تنت یوسف زهرا چه شد پیراهنت ای دل زهرا پریشان از غمت تسلیت ابن الحسن در ماتمت

نوحه "گفتا عباس جوان" - اجرای ارکستال ایمان میرشکاری